De Match Van… Bernd Brughmans

In een nieuwe aflevering van onze reeks ‘De Match Van’ graven we deze week in het geheugen van Bernd Brughmans. Met meer dan 200 wedstrijden in het eerste elftal heeft Brughmans uiteraard een ruime geschiedenis. De doelman speelde twee keer kampioen in de geel-rode kleuren, maar degradeerde ook één keer. Toch koos Brughmans voor een heel andere wedstrijd uit het seizoen 2009-2010. Een wedstrijd met een voor- en nageschiedenis.

In een reeks met 19 ploegen stond Cappellen een gans seizoen op een degradatatieplaats. Brughmans: “We hadden een bijzonder jonge ploeg, aangevuld met vier ervaren spelers: Didier Dheedene, Bjorn Smits, Slobodan Slovic en Rachid Allachi. De samenwerking met trainer Alex Adriaensens die ons één jaar geleden naar het behoud loodste was aangenaam”. Maar de resultaten vielen tegen en het bestuurd greep in. Adriaensens moest vertrekken en Branko Stojanovic, die pas sinds de winterstop bij de club was, werd aangesteld als speler-trainer. Brughmans: “De groep had in het begin twijfels over hem, maar week na week groeide het vertrouwen bij hem en ook bij de spelers.” Cappellen vond begin april aansluiting bij de zogenaamde veilige plaatsen, maar plots stokte de motor opnieuw. Een één op twaalf zorgde ervoor dat Cappellen in heel slechte papieren kwam te zitten. Met nog drie speeldagen te gaan, had Cappellen vijf punten achterstand op een barrageplaats en liefst zeven op een veilige plaats. Maar het tij keerde. Cappellen won eerst bij het reeds veroordeelde Willebroek-Meerhof. Daarna volgde een cupmatch tegen Deinze. Bij 2-1 en nog enkele minuten op de klok keerde Vanderheyden een bal met de hand op de lijn. Strafschop, rood en 2-2. Bouyfoulkitne zorgde in de slotfase voor het doelpunt van de hoop: 3-2.

Op de slotdag kwam Ieper op bezoek dat net één plaats hoger op een barrageplek stond. Winst zou Cappellen minstens op die barrageplek doen eindigen. En er zat zelfs meer in. Als Sottegem niet won, zou Cappellen zich rechtstreeks redden. Brughmans: “De match tegen Ieper zat alles mee. zij krijgen 2 rode kaarten en in de slotfase zorgde de ingevallen Christof Van Bouwel voor de 1-0.” Ieper verloor een derde speler met rood en Cappellen trok de zege over de streep. “De wedstrijd tussen Sottegem en Hoogstraten was nog niet gedaan. Even voor het einde stond het 1-1. Thijs Schrauwen, ex-Cappellen en een goede vriend, speelde toen bij Hoogstraten, maar was geschorst. Ik belde onmiddellijk na onze match met hem en er waren in Zottegem nog twee minuten te spelen. Tijdens het gesprek maakte Fockaert de 1-2 voor Hoogstraten… Sottegem moest barrage spelen en wij bleven erin. Een mirakel en groot feest in Cappellen.”

Het verhaal kreeg nog een staartje. RC Mechelen had een klacht ingediend tegen Willebroek. Indien de Maneblussers gelijk zouden krijgen, kregen zij en Sottegem er drie punten bij. Cappellen zou dan rechtstreeks zakken. Zover kwam het gelukkig niet.

Verslag Gazet Van Antwerpen (10/05/2010)

In de wedstrijd van de laatste kans stonden de zenuwen tot het uiterste gespannen. Resultaat: zoals te verwachten een rommelige partij met weinig goed voetbal en stevige duels.

De hoeveelheid kansen lag dan ook een stuk lager dan het aantal kaarten dat de scheidsrechter te voorschijn toverde. Na de rust nam de felheid nog toe en de bezoekers deden zichzelf de das om door te veel op het randje te spelen.

Een eerste uitsluiting leek de opdracht van Cappellen te vergemakkelijken, maar niets was minder waar. De bezoekers trokken een stevige afweergordel op en speculeerden op de tegenstoten via de kwikzilveren Lutun.

De Cappelse verdediging had haar handen vol aan de voormalige Moeskroenspeler, maar kweet zich foutloos van haar taak.

Na een tweede rode kaart hoopte de Cappellensupporters dat er ruimte en kansen zouden komen, maar ze bleven op hun honger. De West-Vlamingen verdedigden met nog meer verbetenheid het puntje, dat voor hen deelname aan de eindronde opleverde. Tot acht minuten voor tijd slaagden ze in hun opzet. Toen pikte Christof Van Bouwel een aangeven van Allachi mee en de Cappelse invaller schoot staalhard binnen, wellicht het belangrijkste doelpunt uit zijn carrière.

“Vorige week op Willebroek-Meerhof bracht ik ons met de gelijkmaker terug in de wedstrijd, waardoor ik de behoudskansen aanzienlijk de hoogte injoeg”, vertelt de matchwinnaar. “Ik had nooit gedacht dat mijn aandeel in de redding nog groter zou worden.

Het geeft een geweldig gevoel om het doelpunt van de zekerheid voor je rekening te kunnen nemen, maar het allerbelangrijkste is natuurlijk dat we het als ploeg gehaald hebben. We hebben er de laatste weken met zijn allen voor geknokt en zijn er uiteindelijk voor beloond. We wisten al lang dat de laatste drie wedstrijden de beslissing zouden brengen. Als het dan zover is, zorgt dat toch voor heel wat druk.”

De spanning over de afloop duurde nog ruim vijf minuten na het laatste fluitsignaal. Een eerste ontlading volgde na het behalen van de winst, waardoor minimaal deelname aan de eindronde een feit was. De taferelen na het omroepen van het verlies van Zottegem deden denken aan een kampioenenviering.

Met deze groep het rechtstreeks behoud verzekeren moet als prestatie dan ook niet veel onderdoen voor het behalen van een titel.

CAPPELLEN: Brughmans, Janssens, Van De Brul, Vanderheyden, Van Minnebruggen, Slovic, de Vlaming, Verboven (32′ D’Huyvetter, 78′ Dheedene), Allachi, Boeykens, Bouyfoulkitne.
IEPER: Wolters, Pollet, Porteman, Nottebaert, Vandendriessche, Cannaert, Vanherpe (80′ Bentein), Seynhaeve, (71′ Ternest), Donche, Lutun, Planquette (61′ Verstraete).
Doelpunt: 82′ Van Bouwel 1-0.
Rode kaart: 54′ Donche (2x geel), 70′ Verstraete, 88′ Porteman (2x geel).