Geschiedenis

Twee titels in vier seizoenen

Na het vertrek van De Roover en het afscheid van enkele oudgedienden waaronder Vladan Devic moest Cappellen opnieuw beginnen bouwen aan een ploeg. Luc Leys werd de nieuwe hoofdtrainer die de lastige taak kreeg om Bart De Roover op te volgen. Cappellen verloor in de voorbereiding al snel enkele belangrijke pionnen en Leys kreeg de trein nooit op de rails. Na acht wedstrijden en slechts twee punten werd Leys opgevolgd door Adriaensens. Die kon Cappellen wel laten winnen. Toch moest geel-rood tot op de slotdag wachten om absolute zekerheid te krijgen over het behoud.

Adriaensens begon met een verjongde kern aan het seizoen 2009-2010. Net als het voorgaande seizoen had Cappellen het lastig om op toerental te geraken. Ondanks een knappe zege op Hamme moest Adriaensens opstappen. Branko Stojanovic nam over en eind april gaf niemand nog een cent om de behoudskansen van Cappellen. Een enorme eindsprint met drie zeges op rij bezorgden Cappellen alsnog de redding.

Stany Gzil begon aan het seizoen 2010-2011. De oud-kampioenenmaker kreeg lof voor de manier van werken met zijn ploeg, maar kreeg te maken met teveel puntenverlies in de slotminuten. Cappellen speelde voor de winterstop al 9 keer gelijk, maar kon slechts éénmaal winnen. In enkele cruciale wedstrijden werd er vervolgens verloren en Cappellen zakte weg in de rangschikking. De eindsprint werd opnieuw ingezet en in de laatste acht wedstrijden werd zesmaal gewonnen. Het bracht Cappellen op plaats 16 waardoor geel-rood naar de barragewedstrijden werd verwezen. Na een zege tegen Walhain werd de finale tegen Wijgmaal verloren. Het was een wedstrijd die het ganse seizoen typeerde. Cappellen was de betere ploeg, maar miste enkele wenkende kansen. Het verdict was zwaar: na 20 seizoenen degradeert Cappellen opnieuw naar vierde klasse.

Steven Van Giel begon als hoofdtrainer aan het seizoen 2011-2012. Cappellen haalde met Van Zundert en Chimedza een pak ervaring naar Cappellen. Vele blessures kenmerkten echter het seizoensbegin dat daardoor voleldig de mist in ging. Ondanks een 11de plaats behield het bestuur het vertrouwen in trainer Van Giel die zijn ploeg aan het winnen kreeg. Cappellen eindigde het seizoen met een indrukwekkende 29 op 33. Genoeg voor de titel. Cappellen nam na één jaar opnieuw haar plek in derde klasse in.

Dat seizoen startte veelbelovend. Cappellen speelde sterk in de voorbereiging en won haar eerste twee competitiewedstrijden. Maar de motor ging aan het sputteren en na een 3 op 21 gooide Steven Van Giel de handdoek. Jan Ceulemans werd verrassend de nieuwe trainer en de record-international zette met zijn ervaring orde op zaken. Cappellen speelde een sterke tweede periode en ook in de laatste rechte lijn kon Cappellen 14 punten halen uit de laatste zes wedstrijden. Geel-rood kon zo alsnog beslag leggen op de zesde plaats.

Het tweede seizoen onder Ceulemans verliep veel moeizamer. Cappellen liep een rits zware nederlagen op: 7-1 bij Sprimont, 6-2 tegen Oosterzonen, 0-5 tegen Woluwe-Zaventem, … Cappellen strandde op een teleurstellende dertiende plaats en de overeenkomst met de recordinternational werd niet verlengd.

De ambitieuze Johan Lauryssen werd zijn opvolger die een ideale mix van spelers kreeg voorgeschoteld. De voorbereiding verliep verre van voorspoeding, maar in de competitie pakte de mayonaise wonderwel. Cappellen pakte de eerste periode met 28 punten op 30. Pas op de vijftiende speeldag werd een eerste nederlaag opgelopen: 3-2 op Ciney. Cappellen bleek in de heenronde ook een scoringsmachine: 0-13 op Turnhout, 0-10 op Visé, 0-7 op Verviers, … het was vaak een doelpuntenkermis. De terugronde startte voor Cappellen veel minder goed: drie opeenvolgende nederlagen tegen Walhain, Berchem en zwart beest Sprimont. De achtervolgers lieten de kans na om de kloof te verkleinen en Cappellen kon uiteindelijk zonder veel problemen de titel veiligstellen; al had het ook daar drie pogingen voor nodig. In de slotweken stokte de motor opnieuw een beetje waardoor het uiteindelijk tot de voorlaatste speeldag duurde alvorens de champagne echt mocht knallen. Aan de titel was overigens geen promotie verbonden. Cappellen had immers gekozen om geen licentie aan te vragen en verzaakte dus aan de promotie naar tweede klasse.