Nabeschouwing Cappellen FC – Sporting Hasselt
Af en toe heb je van die gekke weekends. Beerschot en Standard zetten met zijn negenen in de toegevoegde tijd een achterstand om in een gelijkspel. Zij moesten beiden één doelpunt goedmaken. Wat er zaterdagavond in het Jos Van Wellenstadion gebeurde, was iets gelijkaardig. Geel-rood stond dan wel nog volledig; het scoorde wel tweemaal in de blessuretijd om uiteindelijk 2-2 te spelen.
Toch leidde dat punt niet tot een grote vreugde-uitbarsting. En al zeker niet bij Bart De Roover. “We startten gewoon zonder overtuiging. Hasselt kreeg de bal en mocht het spel maken. Daardoor kwamen we uiteraard zelf ook niet tot kansen. We wisten dat er op de flanken de nodige ruimte zou liggen, maar omdat de bal constant in de voet gevraagd werd, verdween elke verrassing uit ons spel en kon Hasselt ons eenvoudig opvangen. Dit was collectief te zwak.” De 0-2 bij de rust was dan ook een logisch gevolg. “Ik heb mij dan ook behoorlijk kwaad gemaakt. Ik eisde dat de spelers zouden blijven lopen tot ze erbij neervielen. We moesten onszelf opnieuw in de wedstrijd knokken. Een aansluitingstreffer zou Hasselt sowieso doen wankelen. En dat hebben mijn spelers wel goed opgepikt en ik ben dan ook blij dat dat uiteindelijk gelukt is. Hasselt was wellicht de betere ploeg zaterdag, maar op mentaliteit hebben we ons toch naar een punt geknokt. En mocht de partij nog iets langer geduurd hebben, hadden we wellicht zelfs gewonnen.” Cappellen totaliseert 24 punten na een knappe heenronde. “Daar kan ik zeker tevreden mee zijn. Het is nu belangrijk om op dit te bevestigen; te beginnen met de zware verplaatsing naar Duffel.”
Het was uiteindelijk invaller Rick Mulder die de 2-2 op het bord kopte. “Ik ben erin blijven geloven en dat rendeerde”, aldus de Nederlander. “Het was nochtans flink balen dat ik op de bank moest starten. Wat dan tijdens de eerste helft gebeurde, maakte me niet bepaald vrolijker. We vonden nooit de vrije man, waren slordig in balbezit en kwamen dan ook niet aan kansen. Hasselt kon rustig speculeren op onze fouten en zij straften onze misser dan ook genadeloos af.” Bij de rust werden Destoop en Mulder dan in de strijd geworpen. “De trainer hoopte zo het tij te kunnen keren. Ik had doorlopend het gevoel dat het er nog in zat en na de uitsluiting van hun spits steeg dat gevoeld alleen maar. Onze dreiging werd steeds groter, ook al viel de bal meermaals net niet goed. Hasselt bleef echter maar achteruit lopen. Het doelpunt van Tiago bracht echt hoop en daarna trapte hij de bal perfect op mijn hoofd voor de 2-2.” Een mooi verjaardagscadeau voor Mulder zelf. Hij werd 23. “Uiteraard gaf dat doelpunt veel voldoening. Ik heb de aanpassing aan het Belgische voetbal stilaan helemaal verteerd. Het is ook leuk voor het team dat we vandaag beloond zijn voor onze inzet die ervoor zorgde dat we tegen een sterk team alsnog konden terugkomen.”