Geschiedenis

Ook de seizoenen die daarop volgden waren hard voor Cappellen. Het B-terrein aan de René De Pauwstraat werd verkocht aan de gemeente om de club gezond te houden. Cappellen moest roeien met de riemen die het had en eindigde in haar eerste seizoen in derde op de negende plaats. In 2002 leek Cappellen aan het einde van haar Latijn. Slechts op de voorlaatste speeldag kon men immers zekerheid verwerven over het behoud in derde klasse. Door een zuinige 0-1-zege bij Schoten kon men de redding vieren. Cappellen bleef zo op het nippertje in derde klasse. Niet alleen belangrijk voor het eerste elftal, maar ook voor de jeugd. De jeugdploegen konden op deze manier immers op nationaal niveau blijven acteren.

Cappellen begon in het seizoen 2002-2003 aan de wederopstanding. De jeugdspelers werden aangevuld met de nodige ervaring. Cisse Severeyns (ondermeer ex-Antwerp, GBA en KV Mechelen) en Stephan Van Der Heyden (ex-Club Brugge) waren samen met verdediger Tim De Keyser (ex-Lierse) de meest in het oog springende namen. Toch liep het niet van een leien dakje en Cappellen strandde slechts op de tiende plek in het klassement. Aan het einde van dat seizoen werd de samenwerking met Gzil beëindigd en veranderden ook in de bestuurskamer vele dingen.

Cappellen onderging in 2003 een ware gedaanteverwisseling. Alex Roelands volgde Nicole Van Riel, die eerder Louis Van Wellen had afgelost, op als voorzitter van de club. Bart De Roover werd de nieuwe sportieve baas van de Antwerpse vereniging. De Roover, ex-Rode Duivel en landskampioen met Lierse, moest met attractief voetbal de supporters weer naar het stadion loodsen. De voormalige verdediger zag in de aanloop naar het WK 1998 zijn voetbalcarrière vroegtijdig beëindigd worden. De Roover begon zijn trainersloopbaan bij Wuustwezel waarna hij naar Kapelse bodem afzakte.

Ook tussen de lijnen veranderde er veel. Met Meeusen, Schoenmaekers, Ferket en Devic werden spelers binnen gehaald die al veel bewezen hadden. Bart De Roover haalde zijn eerste succes in de bekercampagne waar ondermeer AS Eupen werd uitgeschakeld. In de zestiende finales werd dan Lokeren geloot. Op Daknam deed Cappellen het meer dan behoorlijk. Cisse Severeyns zorgde er met twee doelpunten voor dat Lokeren pas in de slotfase verlengingen kon afdwingen. Jammer genoeg toonde de Waaslanders zich in het nemen van de strafschoppen iets koelbloediger.

In de competitie startte RCFC matig met slechts vier punten uit de eerste vijf wedstrijden. De Roover kreeg zijn ploeg echter op de rails en na een knappe reeks van veertien wedstrijden zonder nederlaag strandde Cappellen op een zucht van eindwinst in de tweede periode. Ook in het eindklassement strandde geel-rood op een eervolle vijfde plaats. Het voetbal werd steeds wervelender en ploegen zakten opnieuw met angst naar Kapellen af.

In het tussenseizoen werd de naam van het stadion aangepast. Het vroegere Louis Lucasstadion, genoemd naar de eerste voorzitter van de club, werd herdoopt naar het Stadion Jos Van Wellen. De gewezen voorzitter werd hiermee in de bloemen gezet voor al het werk dat hij voor de club verricht heeft. Ook Jacky Buchmann werd in de huldiging betrokken. De voormalige burgemeester van de gemeente werd tot ere-voorzitter van Cappellen FC gekroond.

Het seizoen 2004-2005 draaide nog beter uit dan het voorgaande. Cappellen stond het hele seizoen in de top van de klassering en hoewel niemand het verwachtte deed de club tot op de slotdag mee voor de titel. Samen met KV Mechelen domineerde Cappellen het volledige seizoen en op de voorlaatste speeldag stonden beide titelkandidaten tegenover elkaar in het Jos Van Wellenstadion. Bijna 4000 toeschouwers zorgden voor een helse sfeer die aan Engelse toestanden deed denken. Wie er op die zondagmiddag bij was, zal die partij niet snel vergeten. KV Mechelen telde twee punten voorgift op Cappellen bij het ingaan van deze speeldag. De Maneblussers kwamen in de eerste helft op voorsprong, maar tweemaal good-old Cisse Severeyns zorgde voor de 2-1-ruststand. Na de rust kwam Malinwa even weer langszij, maar Vladan Devic zorgde via een vrije schop voor de 3-2. Cappellen vierde, maar één week later geraakte het niet verder dan een 0-0 op het veld van Denderleeuw waardoor KV Mechelen in extremis de titel naar zich toetrok. De ontgoocheling bij geel-rood was dermate groot dat de eindronde volledig de mist in ging. In Sprimont werd met 5-1 verloren.

Tijdens dat boerenjaar ging Cappellen op bezoek bij degradatie-kandidaat Evergem. Geel-rood kende een moeilijke namiddag en in de slotfase kreeg de thuisploeg een strafschop. Doelman Ferket stopte de elfmeter en even later besliste Severeyns de wedstriijd: 0-1. Na de partij kaartten Evergem-trainer Vital Borkelmans en Bart De Roover na aan de perstafel. Borkelmans merkte op dat ondanks een doorgedreven scouting Cappellen toch met de punten aan de haal was gegaan en dat zulke scouting dus weinig uithaalt. Waarop De Roover repliceerde: “Scouting kost jullie vandaag wel de zege.” De Roover toverde een papier uit zijn zak en gaf het aan Borkelmans: ‘Strafschoppen: kapitein, linkse hoek op halve hoogte.’ Waarop Borkelmans groen lachte.

Bij de aanvang van het seizoen 2005-2006 was er vooral bedrijvigheid naast het voetbalveld. Cappellen FC nam immers de lichtinstallatie over van oude buur Germinal Ekeren. De installatie stond immers op het punt afgebroken te worden in het Veltwijckpark en de stad Antwerpen was blij dat er gegadigden waren om deze lichtmasten over te nemen. Cappellen zorgde voor het transport naar en de opbouw in het Jos Van Wellenstadion. Daar werden de masten ingehuldigd op zaterdag 17 september ter gelegenheid van de wedstrijd tegen Maldegem die overigens met 2-0 gewonnen werd.

Ook dit seizoen bleek Cappellen één van de toonaangevende clubs in derde nationale. In competitieverband bleek fusieclub Dender echter te sterk waardoor zij verdiend de titel meenamen. Cappellen behaalde in de onderlinge duels tegen Dender wel vier op zes: het verschil tussen beide ploegen was dus niet groot. Cappellen speelde opnieuw de eindronde waarin het eerst Francs Borains uitschakelde, maar in de halve finale werd geklopt door een efficiënter Olympique Charleroi.

In de zomer van 2006 begon Cappellen aan de viering van haar honderdjarig bestaan. Zo speelde men enkele galawedstrijden zoals tegen Anderlecht. Uit handen van de Brusselse grootheden Van Holsbeeck en Verschueren ontvingen Alex Roelands en Dirk Van Mechelen enkele mooie herinneringen aan dit eeuwfeest. Een duidelijk teken dat zelfs de grootste club van het land veel respect heeft voor eeuwling Cappellen FC.

Het eeuwjaar begon echter moeizaam voor Cappellen. Bart De Roover kreeg de ploeg niet in gang. Severeyns was lange tijd geblesseerd geweest en nieuwkomers Kubilskis en Jusic konden de hoge verwachtingen niet inlossen. Cappellen kon in de eerste tien wedstrijden amper 8 punten sprokkelen en vond slechts sporadisch de weg naar het doel. Tussendoor werd wel de zestiende finales van de beker bereikt na de uitschakeling van onder meer Olympic Charleroi. Tegen Sint-Truiden moest Cappellen net als twee jaar eerder het hoofd buigen vanop de strafschopstip.

Het bestuur behield het vertrouwen in Bart De Roover en die bedankte dat vertrouwen door het behalen van de tweede periode. In de beslissende wedstrijd tegen Doornik trok Cappellen met 2-1 aan het langste eind. Cappellen verzekerde zich half februari al van de eindronde en werkte de rest van de competitie af in functie van de nacompetitie. Cappellen strandde uiteindelijk op een zesde plaats, maar het probleem van de ganse competitie stak opnieuw de kop op in de eindronde. Na de uitschakeling van Woluwe, kruiste Namen het geel-rode pad. Cappellen was minstens de evenknie van de Walen, maar de ploeg van Marc Wuyts toonde zich veel efficiënter voor doel en plaatste zich ten koste van Cappellen voor de eindrondefinale.

Het seizoen 2007-2008 schotelde de supporters een new-look Cappellen voor. Met Schoenmaekers, Severeyns, De Keyser, Meeuwen, Kortland en Mücher verlieten een pak boegbeelden de club. Zij werden vervangen door jong opkomend talent zoals Schrauwen, Nkunku, De Graaf, Sampil en Arouna en oud raspaard Allachi. Cappellen schotelde het publiek opnieuw oogstrelend voetbal voor en bij de winterstop staat Cappellen op een gedeelde derde plaats. Bovendien scoorde Cappellen bij de jaarwisseling al even vaak als over het volledige voorbije seizoen. Uiteindelijk eindigde Cappellen als vierde, maar dat bleek net niet goed genoeg voor een stek in de eindronde. Sampil werd wel topschutter. Aan het einde van het seizoen vertrok trainer Bart De Roover naar Waasland. Enkele andere spelers verlieten eveneens de club.